ข้อความเก๋ตอนสิบโมงกว่าๆ ทะไมมันไม่ขึ้น หุหุ สงกะสัยจัง

...

ขอบคุณนะคะ น้องเจเจ
.........................
ขอบคุณที่ให้กำลังใจและหากระทู้สวยงามมาไว้ในนี้
.........................
ในบางเวลา...คนเราก็ต้องการพื้นที่สำหรับความอ่อนแอบ้าง
ในบางเวลา...คนเราก็ต้องการให้มีใครมาปลอบใจบ้าง
ในบางเวลา...คนเราก็ต้องการใครสักคนที่เป็นคนของเราจริงๆ
.........................
แต่ชีวิตช่างเล่นตลกอะไรอย่างนี้
........................
สิ่งที่เราพึงพอใจ...ทำไมเราจึงได้พบมันช้าเกินไป
........................
ถึงแม้เขาคนนั้น...จะบอกว่าเราเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตเขา
ถึงแม้เขาคนนั้น...จะบอกว่าเขาจะไม่ทอดทิ้งเรา
ถึงแม้เขาคนนั้น...จะบอกว่าเขารักเรา และเกินกว่าคำว่ารักแล้ว
ถึงแม้เขาคนนั้น...จะบอกว่าเขาจะอยู่กับเราจนกว่าจะ...จากกัน
........................
แต่เราก็รู้อยู่แก่ใจดี
ถึงที่สุดแล้ว....เขาก็คงต้องเลือกใครคนใดคนหนึ่ง
ซึ่งไม่ใช่เรา.........................

วันนี้...เราก็ขอเพียงได้ทำในสิ่งดีๆให้กับคนที่เรารัก
ได้ทำอะไร..ร่วมกันบ้าง...ได้นึกถึงเขา...ได้รักเขาอย่างที่เขาเป็น
มันเป็นความสุขเล็กๆน้อยๆ ที่เราจะพบได้
ถึงแม้มันจะเป็นความสุขชั่วคราวก็ตาม
สิ่งที่เราทำ...เราไม่ได้ต้องการทำร้ายใคร
เราขอทำเพื่อเติมเต็มความรู้สึกที่ขาดหายไปนานให้กับชีวิตของเรา
.........................................
การเดินทางสายนี้
ใครบางคนที่ไม่เข้าใจ
ใครที่ไม่เคยประสบพบเจอ
จะไม่มีวันเข้าใจ
ว่าทำไม...........
ทำไม.............ต้องเป็นแบบนี้
..........................
ไม่มีใครอยากอยู่ในที่ตรงนี้
ที่ที่มีแต่ความเงียบเหงา
ที่ที่มีแต่ความเศร้า
บางครั้งก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไม
แต่เป็นเพราะคำๆเดียวมั๊ง.......ความรัก