|
จะเหมือนคราบฝังลึกมั้ยน๊า))) แช่แอทแทคชั่วโมงเดียวเดี๋ยวก็หาย   ไหนๆก็อบรมไข่แล้ว ก็ช่วยหาทางออกให้มิคกี้ด้วยนะฮะ   (  เรียกง่ายๆ ว่าดื้อ)
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ผู้ชายคนหนึ่ง
|
ธรรมมะสวัสดีเจ้าค่ะ  ธรรมสวัสดี ...เช่นกันครับ 
|
|
|
|
|
|
|
|
ผู้ชายคนหนึ่ง
|
ไข่ไม่ได้มีจุดประสงค์จะมาพร่ำรำพันถึงอดีตนะฮะ จุดประสงค์ตั้งต้นของไข่ก็คือ อยากช่วยเพื่อนร่วมชะตากรรมคล้ายๆกัน คือมิคกี้ จึงมีเรื่องราวเล่าขานยาวเหยียดไปตามเหตุการณ์ ไข่ไม่สนใจเรื่องที่ผ่านมาอีกแล้ว แค่รู้ว่าตัวเองมีจุดที่ต้องฟื้นฟูรอยอดีตตรงไหน ก็รู้สาเหตุจะได้เข้าใจแก้ได้ถูกจุด เท่านั้นฮะ ไม่ได้เศร้าโศกเสียใจในเรื่องอดีตอีกต่อไป แต่ถ้ามันจะกลายเป็นคราบฝังลึก ก็คงเรื่องของคราบฝังลึกล่ะฮะ อิอิ.. เรื่องชื่อพ่อกับ แม่ พอๆกันเลยนะฮะ อิอิ..
ขอให้เธอเบิกบาน  ในธรรม
และขอให้เธอเบิกบาน  กับการรับใช้เพื่อน้อมนำ ให้พระธรรม  ชี้ทาง ที่ใดมีทุกข์ ที่นั่นมีธรรม ที่ใดมีทุกข์ ที่นั่นมีทาง ที่ใดมีเธอ ที่นั่นมีฉัน ที่ที่ธรรมะผลิบาน  ดอกไม้ผลิบานบนผืนดิน ธรรมะผลิบานทั้งโลก ฉันจะเผยแผ่ พระธรรมไปให้ไกล ขอเพียงเธอหันมา  พระธรรมจะคลี่ห่มใจ ดั่ง..ดวงดอกไม้ แห่งธรรมชูช่อไสว ผลิบาน..ตระการไปทั่วทั้งโลกา
|
|
|
|
|
|
|
|
ผู้ชายคนหนึ่ง
|
จะเหมือนคราบฝังลึกมั้ยน๊า))) แช่แอทแทคชั่วโมงเดียวเดี๋ยวก็หาย ไหนๆก็อบรมไข่แล้ว ก็ช่วยหาทางออกให้มิคกี้ด้วยนะฮะ วันนี้คือ .......... ตนแลเป็นที่พึงแห่งตน  ไม่มีใครช่วยใครได้ ถ้าเขาไม่ช่วยตนเอง 
|
|
|
|
|
|
|
|
ผู้ชายคนหนึ่ง
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ผู้ชายคนหนึ่ง
|
ไข่ก็หวังว่าอย่างนั้นนะฮะ เพราะทุกวันนี้ ไข่ก็ยังเดินไม่มองหน้าใคร ก้มหน้าเดิน กลัวคน เหมือนตัวเองทำผิด การเดินตัวตรง สบตาใครๆในปัจจุบันนี้ คือการรวบรวมความกล้าหาญอย่างยิ่งใหญ่สำหรับไข่เลยนะฮะ เป็นเรื่องที่ต้องพยายาม ฝืนทำ ให้เป็นคนปกติ ไม่รู้เกี่ยวกับการฝังหัวหรือเปล่า  เพราะเรายังมองโลกในแง่ลบ เมื่อธรรมผลิบานในใจอย่างเต็มที่แล้ว เราจะตาสว่าง
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ผู้ชายคนหนึ่ง
|
คนเรา กินก็แค่อิ่ม ใช้ก็แค่ต้องใช้ บุญตรงไหน ต้องเป็นบุญเป็นคุณกันไปอีก ทั้งที่ไม่ได้อยากติดบุญคุณด้วยเลย  ไม่มีใครถามไข่ ว่าไข่อยากไปมั้ย แม่ก็ไม่ปรึกษาใคร แม้แต่พ่อ ว่าควรยกไข่ให้เค้ามั้ย ทุกคนเหวอ เมื่อ แม่กลับมาจากโรงพยาบาล โดยไม่มีไข่ที่เพิ่งเกิดกลับมาด้วย ไม่เต็มใจไป ข้าวที่ต้องกินเข้าไป กลายเป็นบุญคุณ เอาไปเลี้ยงคล้ายเลี้ยงหมา แต่แย่กว่า บุญตรงไหน โตขึ้นมาพอจะรังแกกันได้ พี่ๆเด็กจากนรกก็ไม่รอช้า รังแกน้องผู้หญิงตัวเล็กๆที่ไม่มีใครยอมรับว่าเป็นคนในครอบครัวได้ลงคอ บุญตรงไหน พูดถึงแล้วคลื่นไส้ อยากอาเจียนทุกที  คนเรา กินก็แค่อิ่ม ใช้ก็แค่ต้องใช้ บุญตรงไหน ...ให้บอกตัวเองว่า ยังดีกว่าอีกหลายคนที่ไม่มีกินไม่มีใช้ เวลาจะกินก็ไม่ได้กิน จะนอนก็ไม่ได้นอน บนโลกใบนี้มีผู้คนอดอยากหิวโหยอีกนับล้านคน ต้องอดตายอีกมากมาย  นี่คือความเป็นอนิจจังที่ทุกชีวิตมีโอกาสพานพบ เป็นความจริงที่ว่า ที่ว่าแย่แล้วยังมีอะไรๆที่แย่กว่าอีก  ต้องเป็นบุญเป็นคุณกันไปอีก ทั้งที่ไม่ได้อยากติดบุญคุณด้วยเลย ...ให้บอกตัวเองว่า แม่น้ำทุกสายล้วนมีต้นน้ำเสมอ ไม่มีใครในโลกนี้อยู่ได้ด้วยตนเองโดยไม่ต้องพึ่งพาสิ่งอื่น คนอื่น ไม่มีเธอก็ไม่มีฉัน เรามีกันและกัน เพราะสิ่งนี้มี สิ่งนี้จึงมี เพราะสิ่งนี้เกิด สิ่งนี้จึงเกิด ไม่มีใครถามไข่ ว่าไข่อยากไปมั้ย อืม ตลกแระ ถามไปแล้วไข่ฟังออกหรอ ไข่พูดเป็นคำตอบได้แล้วหรอ ...ให้บอกตัวเองว่า ไม่มีใครได้ทุกอย่างดังใจ นี่คือแบบฝึกหัดที่จะช่วยให้เกิดทักษะในการดำเนินชีวิต แม่ยกให้คนอื่น แม่ก็ไม่ปรึกษาใคร แม้แต่พ่อ ว่าควรยกไข่ให้เค้ามั้ย ...ให้บอกตัวเองว่า ก็ยังดีกว่าถูกยัดลงชักโครกอย่างใครบางคน สตีฟ จอส์บ ผู้ก่อตั้งบริษัทแอบเปิ้ล อันโด่งดังก็ถูกยกให้ไปเป็นลูกของคนอื่นแต่ก็ประสบความสำเร็จในชีวิตได้ นี่คือการบ่งบอกว่า สิ่งใดเกิดขึ้น สิ่งนั้นดีเสมอ ทุกคนเหวอ เมื่อแม่กลับมาจากโรงพยาบาล โดยไม่มีไข่ที่เพิ่งเกิดกลับมาด้วย ...ให้บอกตัวเองว่า นี่คือการสะท้อนว่าเรายังคงมีความหมาย ไม่เต็มใจไป ข้าวที่ต้องกินเข้าไป กลายเป็นบุญคุณ ...ให้บอกตัวเองว่า นี่คือที่ธรรมชาติกำลังสร้างภูมิคุ้มกันให้ชีวิต เอาไปเลี้ยงคล้ายเลี้ยงหมา ...ให้บอกตัวเองว่า ก็ยังดีกว่าเกิดมาเป็นหมาที่ไม่มีใครเลี้ยง นี่คือวิธีที่ธรรมชาติเปิดโอกาสให้เราได้ต่อสู้ชีวิต แต่แย่กว่า บุญตรงไหน ...ให้บอกตัวเองว่า นี่คือบทพิสูจน์สัจธรรม "ในวิกฤตย่อมมีโอกาส" โตขึ้นมาพอจะรังแกกันได้ พี่ๆเด็กจากนรกก็ไม่รอช้า รังแกน้องผู้หญิงตัวเล็กๆที่ไม่มีใครยอมรับว่าเป็นคนในครอบครัวได้ลงคอ บุญตรงไหน ...ให้บอกตัวเองว่า นี่คือบททดสอบที่ว่า "มารไม่มีบารมีไม่เกิด" พูดถึงแล้วคลื่นไส้ อยากอาเจียนทุกที ...ให้บอกตัวเองว่า นี่คือบทเรียนที่จะสร้างปัญญาได้อย่างวิเศษ โกรธ คือโง่ โมโหคือบ้า
ไม่โกรธดีกว่า ไม่ต้องโง่ไม่ต้องบ้า
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ไข่เจียว
|
คนเรา กินก็แค่อิ่ม ใช้ก็แค่ต้องใช้ บุญตรงไหน ...ให้บอกตัวเองว่า ยังดีกว่าอีกหลายคนที่ไม่มีกินไม่มีใช้ เวลาจะกินก็ไม่ได้กิน จะนอนก็ไม่ได้นอน บนโลกใบนี้มีผู้คนอดอยากหิวโหยอีกนับล้านคน ต้องอดตายอีกมากมาย นี่คือความเป็นอนิจจังที่ทุกชีวิตมีโอกาสพานพบ เป็นความจริงที่ว่า ที่ว่าแย่แล้วยังมีอะไรๆที่แย่กว่าอีก ต้องเป็นบุญเป็นคุณกันไปอีก ทั้งที่ไม่ได้อยากติดบุญคุณด้วยเลย ...ให้บอกตัวเองว่า แม่น้ำทุกสายล้วนมีต้นน้ำเสมอ ไม่มีใครในโลกนี้อยู่ได้ด้วยตนเองโดยไม่ต้องพึ่งพาสิ่งอื่น คนอื่น ไม่มีเธอก็ไม่มีฉัน เรามีกันและกัน เพราะสิ่งนี้มี สิ่งนี้จึงมี เพราะสิ่งนี้เกิด สิ่งนี้จึงเกิด ไม่มีใครถามไข่ ว่าไข่อยากไปมั้ย อืม ตลกแระ ถามไปแล้วไข่ฟังออกหรอ ไข่พูดเป็นคำตอบได้แล้วหรอ ...ให้บอกตัวเองว่า ไม่มีใครได้ทุกอย่างดังใจ นี่คือแบบฝึกหัดที่จะช่วยให้เกิดทักษะในการดำเนินชีวิต แม่ยกให้คนอื่น แม่ก็ไม่ปรึกษาใคร แม้แต่พ่อ ว่าควรยกไข่ให้เค้ามั้ย ...ให้บอกตัวเองว่า ก็ยังดีกว่าถูกยัดลงชักโครกอย่างใครบางคน สตีฟ จอส์บ ผู้ก่อตั้งบริษัทแอบเปิ้ล อันโด่งดังก็ถูกยกให้ไปเป็นลูกของคนอื่นแต่ก็ประสบความสำเร็จในชีวิตได้ นี่คือการบ่งบอกว่า สิ่งใดเกิดขึ้น สิ่งนั้นดีเสมอ ทุกคนเหวอ เมื่อแม่กลับมาจากโรงพยาบาล โดยไม่มีไข่ที่เพิ่งเกิดกลับมาด้วย ...ให้บอกตัวเองว่า นี่คือการสะท้อนว่าเรายังคงมีความหมาย ไม่เต็มใจไป ข้าวที่ต้องกินเข้าไป กลายเป็นบุญคุณ ...ให้บอกตัวเองว่า นี่คือที่ธรรมชาติกำลังสร้างภูมิคุ้มกันให้ชีวิต เอาไปเลี้ยงคล้ายเลี้ยงหมา ...ให้บอกตัวเองว่า ก็ยังดีกว่าเกิดมาเป็นหมาที่ไม่มีใครเลี้ยง นี่คือวิธีที่ธรรมชาติเปิดโอกาสให้เราได้ต่อสู้ชีวิต แต่แย่กว่า บุญตรงไหน ...ให้บอกตัวเองว่า นี่คือบทพิสูจน์สัจธรรม "ในวิกฤตย่อมมีโอกาส" โตขึ้นมาพอจะรังแกกันได้ พี่ๆเด็กจากนรกก็ไม่รอช้า รังแกน้องผู้หญิงตัวเล็กๆที่ไม่มีใครยอมรับว่าเป็นคนในครอบครัวได้ลงคอ บุญตรงไหน ...ให้บอกตัวเองว่า นี่คือบททดสอบที่ว่า "มารไม่มีบารมีไม่เกิด" พูดถึงแล้วคลื่นไส้ อยากอาเจียนทุกที ...ให้บอกตัวเองว่า นี่คือบทเรียนที่จะสร้างปัญญาได้อย่างวิเศษ โกรธ คือโง่ โมโหคือบ้า
ไม่โกรธดีกว่า ไม่ต้องโง่ไม่ต้องบ้า หากจะหาข้อดีของอะไรสักอย่าง เราก็หากันจนได้นั่นแหละฮะ บุญที่น้ำไม่เข้าบ้าน บุญที่น้ำท่วมถึงหลังคาแต่ยังมีชีวิตอยู่ บุญที่ยังไม่ตาย แต่ติดต่อสื่อสารกับใครไม่ได้เลย นิทราสงบจิตไป ญาติก็ดูแลไป บุญของพ่อแม่ ที่ลูกกลายเป็นพิการต้องป้อนข้าวเช็ดปฏิกูลไปจนใครตายไปข้างนึง ดีกว่าลูกตาย ให้เป็นปกติน้ำไม่มาถึงเลย ย่อมบุญกว่า ได้อยู่กับครอบครัวที่แท้จริง อดมื้อกินมื้อ แต่เติบโตแข็งแรงทั้งกายใจ ย่อมบุญกว่า แต่ไข่ไม่ได้สนใจแล้ว ว่าจะบุญหรือไม่บุญ ทำให้นึกถึงที่ใครๆพยายามจะบอกว่าไข่อิจฉาลูกเค้าบ้าง ไข่จะต้องอย่างนั้นอย่างนี้บ้าง เหมือนเรื่องคำพิพากษา ที่นายฟัก ย่อมดูเป็นผู้ร้ายกว่าครูใหญ่ ไข่ไม่เคยอิจฉา แม้ผู้ใหญ่จะพยายามทุกวิถีทางให้อิจฉา เช่นการให้ที่ไม่เสมอภาคแบบเห็นๆ คนทั่วไป ย่อมคิดว่าที่ไข่จำได้ เพราะแรงอิจฉา แต่ความจริงในโลกนี้ มีอะไรๆที่หลายคนไม่คิดว่าเป็นได้ เช่นความจำของเด็กเล็กๆ ที่จำได้ทุกอย่าง การไม่สนใจในสิ่งที่ไม่ใช่ของตนในเด็กบางคน เรื่องเล่าที่ผ่านการวิเคราะห์แล้วถึงเหตุผลของทุกคนที่เกี่ยวข้อง ความสามารถในการเล่าที่ทำให้ทุกคนเหมือนอยู่ในเหตุการณ์นั้นๆ ย่อมเป็นไปได้ ทำให้ไข่ดูเป็นอย่างนั้น แต่ก็ไม่ใช่จุดประสงค์ที่ไข่มุ่งมั่น และตั้งใจ อบรมไข่มา ก็เป็นหลายข้อ แต่มีให้มิคกี้แค่ประโยคเดียวเอง คือตนเป็นที่พึ่งแห่งตน ไข่มองว่า อย่างนี้ เค้าจะมีคำว่า "นำทาง" เอาไว้ทำไม ปล่อยให้ว่ายน้ำคลำทางมาเอง ชักช้า ปลาปิรันย่าก็แทะเหลือแต่กระดูกพอดี อย่างไร ที่อบรมมา ก็ไม่ได้ละเลยนะฮะ ไข่รับพิจารณาทุกๆอย่างที่ใครๆมีให้ไข่เสมอฮะ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ไข่เจ้ว
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ไข่เจียว
|
ไข่ลองคิดเล่นๆนะ ว่าไข่จะเล่าเหตุการณ์ในอดีตยังไง ที่จะเป็นการบอกว่า คนเหล่านั้น อยู่นอกวิถีชีวิตไข่ไปแล้ว ไม่ต่อกรรมใดๆต่อกันอีกแล้ว
เมื่อโตขึ้นมาหน่อย พี่โตๆก็ได้กรุณาช่วยกันหิ้วไข่ไปโยนทะเล พอร้องไห้ (ซึ่งช่วยให้ไข่ได้มีปอดที่แข็งแรง) คุณแม่(คุณน้า)ก็เมตตาบอกว่าพี่เค้าหยอกเล่นแค่นี้เอง
|
|
|
|
|
|
|
|
ไข่เจียว(ของผม)
|
มิคกี้ฮะ ..มิคกี้โอเคดีแล้วทุกอย่างนะฮะ ไม่ว่าจะความนับถือตนเอง เคารพตนเอง ความภาคภูมิใจในตนเอง การดำเนินชีวิตต่างๆ เหลืออย่างเดียว คือมิคกี้รักครอบครัวที่มิคกี้เติบโตมา (ซึ่งก็น่าจะเป็นเรื่องดี) และต้องการการยอมรับจากพวกเค้า ซึ่งพวกเค้า ไม่เคยให้เลย มิคกี้เคยได้ยินมั้ยฮะ ที่ว่า เมื่อคุณรักตัวเอง เมื่อนั้น ใครๆก็จะรักคุณ (ประโยคสั้นๆ แต่ให้อธิบายที่มาของประโยคนี้ ต้องอธิบายกันได้หนังสือเข็มทิศชีวิตทั้งเล่มเลยฮะ )
มิคกี้ลองตัดใจ ไม่ต้องการความรักจากพวกเค้าอีกต่อไปดูเถิดฮะ เมื่อนั้น มิคกี้จะทำทุกอย่าง ตัดสินใจทุกอย่าง อย่างที่เป็นตัวของมิคกี้เอง อันไหนดูไม่ดีไม่โอเค ก็ปฏิเสธไป อาจฝืนใจมากๆในช่วงแรกแต่ก็เป็นธรรมดา ของคนที่ฝึกฝืนความเคยๆ แต่ไข่รับรองฮะ ว่าสิ่งนี้ จะทำให้ชีวิตมิคกี้ ไม่โดนเบียดเบียนอีกต่อไป และยังจะได้การยอมรับจากครอบครัว อย่างที่มิคกี้ฝันหามาตลอดชีวิตนะฮะ แถมไม่ต้องหนีไปไหนไกล อยู่อย่างมีความสุข เป็นครอบครัวจริงๆ ณ.ถิ่นที่เติบโตมานี่แหละฮะ
วิธีการของไข่ อาจไม่ดีมากมาย แต่ก็ได้ผลเร็วนะฮะ บางครั้ง เมื่อเราหิวข้าว ระหว่างมีคนยื่นข้าวให้กิน กับมีคนหางานให้ทำ 1 เดือนจึงจะได้เงินไปซื้อข้าว ไข่มองว่า รับข้าวเปล่าจานนั้นไปก่อนเถอะฮะ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ไข่เจียว
|
ตามที่ถิงถิงเคยพุดคุยกับมิคกี้มาระยะหนึ่ง
มิคกี้ จะเป็นคนที่ดื้อรั้นคนหนึ่งมากๆเลยล่ะค่ะ 
มีความคิดดีเป็นตัวของตัวเองสูง แต่จะมีเรื่องเสียตรงที่
เจ็บใจและจะเก็บเอาไว้มากไม่ยอมปล่อย แต่พอเวลาปล่อย
ออกมาแล้ว เวลาเราแนะนำก็จะดื้อรั้นตลอด พูดเหมือนยอมรับ
แต่จริงๆแล้วไม่ยอมรับเลยค่ะ นี้คือข้อเสียของมิคกี้ค่ะ
มิคกี้เป็นจอมดื้อ ไข่ก็พอๆกันเลยฮะ ทั้งที่ บางทีก็ไม่ได้ตั้งใจ สาเหตุมาจากการเติบโตมาของเรานี่แหละฮะ ทำให้เราต้องเชื่อตัวเองแม้ว่าจะผิดๆถูกๆ แต่ถ้าพังด้วยตัวเอง เราก็ไม่เสียใจเท่าไหร่ เรามีประสบการณ์ ที่เชื่อคนที่โตกว่า แล้วพบกับความเจ็บปวด จึงเป็นเช่นนี้ หรือบางที ผู้ใหญ่เอง ก็ไม่พยายามที่จะเข้าใจเราสักเท่าไหร่ เหมือนกับว่า ก็อุตส่าห์เมตตาพูดด้วยแล้ว ก็ไม่ทำตาม ทั้งที่ตอนนั้น ไข่มีเหตุ ที่ทำตามยังไม่ได้ ต้องรอเวลาไปก่อน แต่ผู้ใหญ่ก็โกรธ ไม่ถามไข่ว่าเพราะอะไร ลงความเห็นว่าไข่ไม่เชื่อฟังอย่างรุนแรง ไข่เล่าแบบนี้ พ่อมหาฯก็ลงประเด็นว่าไข่โกรธอีก ผู้ใหญ่คนนั้น คือ แม่ของไข่แท้ๆ ตอนนั้น ไข่ไม่ได้โกรธ แม่ ตอนนี้ ก็ไม่ได้โกรธ หรือกับคนโตๆที่ทำให้เราต้องฟังแต่ตัวเอง ไข่ก็ไม่ได้โกรธ และไข่ก็มั่นใจ ว่ามิคกี้ก็ไม่ได้โกรธเหมือนไข่ เพราะเราได้หาทางออกกับเรื่องนี้ไปแล้ว ก็คือไม่ฟังซะ เราคิดของเราเอง เชื่อตัวเองไงฮะ หากว่าการโกรธนั้น อยู่ในจิตใต้สำนึก จะแนะนำให้ไข่ไม่โกรธ ก็คงไม่ถูกจุด เพราะไม่ได้โกรธจริงๆ แล้วจะไปห้ามโกรธตรงไหน พ่อมหาฯก็บอกเอง ว่าจิตใต้สำนึก เราควบคุมไม่ได้ ถ้าแนะนำให้ไข่ไปหาจิตแพทย์ หรือฝึกวิปัสสนากรรมฐาน น่าจะตรงกว่า แต่ต้องฝึกจนขั้นไหนกัน จึงจะเอาชนะจิตใต้สำนึกได้ ไข่ก็ไม่ได้หวังว่ามิคกี้จะต้องเชื่อไข่หรอกฮะ สิ่งที่ไข่บอกเค้า คือสาเหตุที่แท้จริงของปัญหา ที่เกิดจากสิ่งที่ฝังลึกในใจเรามาแต่เด็ผม้สาเหตุแล้ว มิคกี้สามารถพิจารณาได้ด้วยตัวเอง ว่าจะหาทางออกที่ถูกจุดได้อย่างไร เพราะทางออกที่ไข่แนะนำเค้า อาจไม่ตรงซะทีเดียวก็ได้ เพราะรายละเอียดต่างๆของชีวิต เราคงมีไม่เหมือนกันแน่นอนฮะ
|
|
|
|
|
|
|
|
ไข่เจ้ว
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ไข่ลองคิดเล่นๆนะ ว่าไข่จะเล่าเหตุการณ์ในอดีตยังไง ที่จะเป็นการบอกว่า คนเหล่านั้น อยู่นอกวิถีชีวิตไข่ไปแล้ว ไม่ต่อกรรมใดๆต่อกันอีกแล้ว เมื่อโตขึ้นมาหน่อย พี่โตๆก็ได้กรุณาช่วยกันหิ้วไข่ไปโยนทะเล พอร้องไห้ (ซึ่งช่วยให้ไข่ได้มีปอดที่แข็งแรง) คุณ แม่(คุณน้า)ก็เมตตาบอกว่าพี่เค้าหยอกเล่นแค่นี้เอง
หลายเรื่องราวที่ยังฝัง จำได้ดีเพราะสงสัยว่ามันฝังนี่แหละเจ้าค่ะ
เรื่องโดนโยนลงทะเล ฝังอยู่ หรือแม้แต่เรื่องอื่นอีกหลากหลาย ต้องให้อภัยในความเขลา
จะด้วยอ่อนเยาว์ หรือคะนองตามวัยก็ตาม คำปลอบใจของแม่นั้น หากเราเป็นผู้ใหญ่ ก็
จะปลอบใจได้ในแนวเดียวกัน เพื่อความสัมพันธ์ส่วนรวม
เหมือนที่ป้าเป็นแม่ตอนนี้ ลูกโดนเพื่อนรังแกมา ทายาให้ ฟังเสียงเค้าบ่นว่าเพื่อน
ต่างๆนานา หากทนไม่ได้จะเอาคืนบ้าง(สอนให้เค้าอดทน) บอกให้เค้าเลี่ยงคนเกเร
แต่เค้าก็บอกว่าเค้าอยู่เฉยๆ ก็โดนแกล้ง เค้าจะไม่ทน ป้าก็บอกเหมือนกัน
ว่าเพื่อนแค่อยากเล่นด้วย แต่เล่นแรงไปหน่อย เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ดีกัน
หากโดนอีกทนไม่ไหวให้บอกคุณครู ห้ามต่อยกันเอง นี่คือเพื่อความสัมพันธ์
ส่วนรวม เพื่อนร่วมชั้น ที่ผู้ใหญ่หรือแม่ใช้อยู่อ่ะคะ ป้าก็ไม่แตกต่างเจ้าค่ะ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ไข่เจ้ว
|
พี่ใหญ่แค่ชี้ให้มองอีกมุมนึงเท่านั้น หากไข่เจ้วลดอคติในการ
มองย้อนเรื่องฝังใจลง จะเห็นว่าไม่ได้ว่าไข่โกรธหรอกเจ้าค่ะ กำลังชี้นำเฉยๆ
ค่อยเป็นค่อยไปกันเจ้าค่ะ บางทีตีโจทย์ให้แตก ต้องทุบหลายครั้ง หรือครั้งเดียว
ไม่มีอะไรเป๊ะๆ เรามายืดหยุ่นกัน รับปีใหม่  แหม๋มมมม เหมือนมารอมชอมลูกๆเลยนะเนี่ย ไม่มีอารมณ์ใดๆจริงๆนะ เข้าใจทุกคน ทั้งอดีตและปัจจุบัน ทุกอย่างที่ผ่านมา มันผ่านไปแล้ว และไม่ได้สนใจอะไรเลยจริงๆ ตอนนั้นก็เด็กมากๆ ไม่เข้าใจในหลายๆอย่างที่ผู้ใหญ่ทำด้วยซ้ำ อิจฉาคืออะไรก็ไม่รู้จัก ได้ยินผู้ใหญ่พูดคุยกันว่าเราอิจฉาลูกเค้า (ตอนนั้นก็นั่ง ดูทีวีอยู่ตรงนั้น เค้าคงคิดว่าเด็กฟังไม่รู้) ก็ยังเอาคำว่าอิจฉาไปถามคนรับใช้ ว่าคืออะไร ซึ่งก็ไม่ได้คำตอบ(อย่างเคย) ที่บอกก็เพราะอยากให้รู้ว่า ณ.เวลานั้นตอนนั้น ไม่รู้เรื่องสักอย่าง เพียงแต่ทุกภาพ จำได้หมด เป็นเรื่องที่นำมาวิเคราะห์เมื่อโตแล้ว เท่านั้นเอง จึงไม่มีความรู้สึกใดๆ ทั้งในอดีต และปัจจุบัน หากจะเกิดเป็นคราบฝังลึกซึ่งก็อาจเป็นได้ เพราะไข่ ไม่เคยอาละวาด ต่อต้านการกระทำเหล่านั้นเลย แต่สัญชาตญาณลึกๆคงต่อต้านอยู่(ล่ะมั้ง ) ก็คงต้องพึ่งจิตแพทย์ ซึ่งไข่ก็คิดวา คราบฝังลึกนี้ ก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร ก็คงไม่รักษาหรอกฮะ อิอิ.. หรือร่องรอยความเสียหายที่เกิดจากรอยอดีต ไข่รู้ที่มา รู้สาเหตุ ก็เข้าใจตัวเอง และแก้ไข ปรับปรุงรอยฟกช้ำเหล่านั้น ให้เป็นปกติดังเดิมอยู่ เท่านั้นเอง ไข่รู้ที่มา รู้สาเหตุ อย่างไม่มีอารมณ์ใดๆ เพราะมันผ่านไปแล้ว มีก็ "เออ..เค้าทำอย่างนี้ๆ ทำไมเค้าทำอย่างนี้ หาเหตุผลไป ก็อ๋อ.. อืมมม.." ก็เท่านั้น ไม่มีใครโกรธย้อนหลังได้หรอกฮะ แล้วทั้งหมดก็ไม่ใช่ประเด็นด้วย ประเด็นของไข่ คือมิคกี้ ยิ่งกล่าวไป ก็แตกประเด็นไปกันใหญ่ ไข่ได้บอกมิคกี้ ถึงสิ่งที่ไข่อยากบอกแล้ว เราเลิกคุยเรื่องที่ผ่านไปแล้วกันเถอะนะฮะ
|
|
|
|
|
|
|
|
ไข่เจ้ว
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ผู้ชายคนหนึ่ง
|
ศิษย์พี่ใหญ่ สบาย หายหวัด หายไอ หรือยังเจ้าคะ  หายแล้วครับ รถที่เสียก็ซ่อมเสร็จหายแล้ว 
|
|
|
|
|
|
|
|
ไข่เจียว
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ผู้ชายคนหนึ่ง
|
หากจะหาข้อดีของอะไรสักอย่าง เราก็หากันจนได้นั่นแหละฮะ บุญที่น้ำไม่เข้าบ้าน บุญที่น้ำท่วมถึงหลังคาแต่ยังมีชีวิตอยู่ บุญที่ยังไม่ตาย แต่ติดต่อสื่อสารกับใครไม่ได้เลย นิทราสงบจิตไป ญาติก็ดูแลไป บุญของพ่อ แม่ ที่ลูกกลายเป็นพิการต้องป้อนข้าวเช็ดปฏิกูลไปจนใครตายไปข้างนึง ดีกว่าลูกตาย ให้เป็นปกติน้ำไม่มาถึงเลย ย่อมบุญกว่า ได้อยู่กับครอบครัวที่แท้จริง อดมื้อกินมื้อ แต่เติบโตแข็งแรงทั้งกายใจ ย่อมบุญกว่า แต่ไข่ไม่ได้สนใจแล้ว ว่าจะบุญหรือไม่บุญ คนเราก็ต่างกันที่มุมมองความคิดละครับ เรื่องเดียวกันสองคนมองไม่เหมือนกัน ชีวิตก็ไม่เหมือนกัน สองคนยลตามช่อง คนหนึ่งมองเห็นโคลนตม คนหนึ่งตาแหลมคม เห็นดวงดาวอยู่พราวพราย  คิดบวกชีวิตบวก คิดลบชีวิตจบจมอยู่กับความอดีตอันมืดมนอนธการ  สุดแต่ใจจะไขว่คว้า
|
|
|
|
|
|
|
|
ไข่เจียว
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ไข่เจียว
|
หายแล้วครับ รถที่เสียก็ซ่อมเสร็จหายแล้ว ฟอร์ดคลานโต้ลมหนาวได้แล้วเหรอฮะ ตกลงเบ็ดเสร็จ ซ่อมอะไรไปบ้าง รวมค่าใช้จ่ายเท่าไหร่ฮะ
|
|
|
|
|
|
|
|
ไข่เจียว
|
คนเราก็ต่างกันที่มุมมองความคิดละครับ เรื่องเดียวกันสองคนมองไม่เหมือนกัน ชีวิตก็ไม่เหมือนกัน สองคนยลตามช่อง คนหนึ่งมองเห็นโคลนตม คนหนึ่งตาแหลมคม เห็นดวงดาวอยู่พราวพราย คิดบวกชีวิตบวก คิดลบชีวิตจบจมอยู่กับความอดีตอันมืดมนอนธการ สุดแต่ใจจะไขว่คว้า  ไปอ่านหัวข้อที่ 748 ที่ไข่ตอบป้าแช่มก่อนฮะ ไข่ไม่ได้ปวดท้อง จะให้เข้าห้องน้ำอยู่นั่นแล้ว
|
|
|
|
|
|
|
|
ผู้ชายคนหนึ่ง
|
...แต่ไข่ไม่ได้สนใจแล้ว ว่าจะบุญหรือไม่บุญ ทำให้นึกถึงที่ใครๆพยายามจะบอกว่าไข่อิจฉาลูกเค้าบ้าง ไข่จะต้องอย่างนั้นอย่างนี้บ้าง เหมือนเรื่องคำพิพากษา ที่นายฟัก ย่อมดูเป็นผู้ร้ายกว่าครูใหญ่ ไข่ไม่เคยอิจฉา แม้ผู้ใหญ่จะพยายามทุกวิถีทางให้อิจฉา เช่นการให้ที่ไม่เสมอภาคแบบเห็นๆ คนทั่วไป ย่อมคิดว่าที่ไข่จำได้ เพราะแรงอิจฉา แต่ความจริงในโลกนี้ มีอะไรๆที่หลายคนไม่คิดว่าเป็นได้ เช่นความจำของเด็กเล็กๆ ที่จำได้ทุกอย่าง การไม่สนใจในสิ่งที่ไม่ใช่ของตนในเด็กบางคน เรื่องเล่าที่ผ่านการวิเคราะห์แล้วถึงเหตุผลของทุกคนที่เกี่ยวข้อง ความสามารถในการเล่าที่ทำให้ทุกคนเหมือนอยู่ในเหตุการณ์นั้นๆ ย่อมเป็นไปได้ ทำให้ไข่ดูเป็นอย่างนั้น แต่ก็ไม่ใช่จุดประสงค์ที่ไข่มุ่งมั่น และตั้งใจ อบรมไข่มา ก็เป็นหลายข้อ แต่มีให้มิคกี้แค่ประโยคเดียวเอง คือตนเป็นที่พึ่งแห่งตน ไข่มองว่า อย่างนี้ เค้าจะมีคำว่า "นำทาง" เอาไว้ทำไม ปล่อยให้ว่ายน้ำคลำทางมาเอง ชักช้า ปลาปิรันย่าก็แทะเหลือแต่กระดูกพอดี อย่างไร ที่อบรมมา ก็ไม่ได้ละเลยนะฮะ ไข่รับพิจารณาทุกๆอย่างที่ใครๆมีให้ไข่เสมอฮะ ไข่ไม่ได้อิจฉาหรอก แต่ไข่คิดลบ ก้เข้าใจนะ เด็กๆจะให้คิดบวกได้ คงยาก แต่โตแล้วเปลี่ยนไม่ได้นี่สิ ไม่ได้มุ่งมั่น ตั้งใจอบรมไข่หรือใครๆ เพราะโตๆกันแล้วนะ เพียงแค่ชี้ทางสว่างให้แบบกัลยาณมิตร หาก นำทาง ...แล้วไม่มา ก็ต้องปล่อยวาง
|
|
|
|
|
|
|
|
ผู้ชายคนหนึ่ง
|
มิคกี้เป็นจอมดื้อ ไข่ก็พอๆกันเลยฮะ ทั้งที่ บางทีก็ไม่ได้ตั้งใจ สาเหตุมาจากการเติบโตมาของเรานี่แหละฮะ ทำให้เราต้องเชื่อตัวเองแม้ว่าจะผิดๆถูกๆ แต่ถ้าพังด้วยตัวเอง เราก็ไม่เสียใจเท่าไหร่ เรามีประสบการณ์ ที่เชื่อคนที่โตกว่า แล้วพบกับความเจ็บปวด จึงเป็นเช่นนี้ หรือบางที ผู้ใหญ่เอง ก็ไม่พยายามที่จะเข้าใจเราสักเท่าไหร่ เหมือนกับว่า ก็อุตส่าห์เมตตาพูดด้วยแล้ว ก็ไม่ทำตาม ทั้งที่ตอนนั้น ไข่มีเหตุ ที่ทำตามยังไม่ได้ ต้องรอเวลาไปก่อน แต่ผู้ใหญ่ก็โกรธ ไม่ถามไข่ว่าเพราะอะไร ลงความเห็นว่าไข่ไม่เชื่อฟังอย่างรุนแรง ไข่เล่าแบบนี้ พ่อมหาฯก็ลงประเด็นว่าไข่โกรธอีก ผู้ใหญ่คนนั้น คือ แม่ของไข่แท้ๆ ตอนนั้น ไข่ไม่ได้โกรธ แม่ ตอนนี้ ก็ไม่ได้โกรธ หรือกับคนโตๆที่ทำให้เราต้องฟังแต่ตัวเอง ไข่ก็ไม่ได้โกรธ และไข่ก็มั่นใจ ว่ามิคกี้ก็ไม่ได้โกรธเหมือนไข่ เพราะเราได้หาทางออกกับเรื่องนี้ไปแล้ว ก็คือไม่ฟังซะ เราคิดของเราเอง เชื่อตัวเองไงฮะ หากว่าการโกรธนั้น อยู่ในจิตใต้สำนึก จะแนะนำให้ไข่ไม่โกรธ ก็คงไม่ถูกจุด เพราะไม่ได้โกรธจริงๆ แล้วจะไปห้ามโกรธตรงไหน พ่อมหาฯก็บอกเอง ว่าจิตใต้สำนึก เราควบคุมไม่ได้ ถ้าแนะนำให้ไข่ไปหาจิตแพทย์ หรือฝึกวิปัสสนากรรมฐาน น่าจะตรงกว่า แต่ต้องฝึกจนขั้นไหนกัน จึงจะเอาชนะจิตใต้สำนึกได้ ไข่ก็ไม่ได้หวังว่ามิคกี้จะต้องเชื่อไข่หรอกฮะ สิ่งที่ไข่บอกเค้า คือสาเหตุที่แท้จริงของปัญหา ที่เกิดจากสิ่งที่ฝังลึกในใจเรามาแต่เด็ผม้สาเหตุแล้ว มิคกี้สามารถพิจารณาได้ด้วยตัวเอง ว่าจะหาทางออกที่ถูกจุดได้อย่างไร เพราะทางออกที่ไข่แนะนำเค้า อาจไม่ตรงซะทีเดียวก็ได้ เพราะรายละเอียดต่างๆของชีวิต เราคงมีไม่เหมือนกันแน่นอนฮะ โกรธ อยู่ในกลุมโทสะ เช่นเดียวกับเกลียด หรือ ไม่ชอบ ไม่ถูกใจ จิตก็จะผลักไสดิ้นรน ต่างกันที่ระดับความรุนแรง เช่น ไม่ถูกใจ ไม่ชอบ ขยะแขยง เกลียด โกรธ อาฆาต พยาบาท จองเวรในที่สุด จากที่ไข่เล่ามา บ่งบอกจากจิตสำนึกว่า เกลียด ได้ชัดเจน ไข่ไม่รู้ว่าไปห้ามโกรธตรงไหน แสดงว่า ที่ผ่านมา ไปวัดฟังธรรมเข้าหูซ้ายทะลุหูขวา หรือใจลอย นั่งหลับ เวลานั่งสมาธิก็ใจลอยฟุ้งซ่าน  หรือไม่รู้หลักอย่างแท้จริง ถือว่าสอบตก ต้องไปฝึกใหม่นะ จึงจะเข้าใจ ปีใหม่นี้ไปวัดก็ดีนะ จะได้เข้าใจอะไรๆดีขึ้นนะ
|
|
|
|
|
|
|
|
ไข่เจียว
|
คนเราก็ต่างกันที่มุมมองความคิดละครับ เรื่องเดียวกันสองคนมองไม่เหมือนกัน ชีวิตก็ไม่เหมือนกัน สองคนยลตามช่อง คนหนึ่งมองเห็นโคลนตม คนหนึ่งตาแหลมคม เห็นดวงดาวอยู่พราวพราย คิดบวกชีวิตบวก คิดลบชีวิตจบจมอยู่กับความอดีตอันมืดมนอนธการ สุดแต่ใจจะไขว่คว้า เรื่องของมุมมอง ใช้เหมาะเมื่อเรื่องนั้นๆเพิ่งเกิดขึ้น เพื่อให้ไม่เกิดปัญหาชีวิตในเรื่องนั้นๆ คิดบวกดีไม่มีปัญหา มีแต่ความผ่องใส แต่เรื่องที่ไข่เล่า เป็นเรื่องที่เกิดมานานแล้ว ไข่เล่าเรื่องตามจริง ไม่อาจเอามุมมองเข้ามาแทรกเรื่องจริงได้ ให้มุมมองดีแค่ไหน ก็ต้องบอกว่าเป็นเด็กจากนรกที่ทำแบบนั้น ไม่ใช่เด็กจากสวรรค์ เพราะนั่นคือการเล่าเหตุการณ์จริง เป็นแค่เรื่องเล่าตามจริงฮะ ส่วนมุมมองต่างๆ เพื่อนๆ ก็เห็นมุมมองของไข่ ผ่านการตอบกระทู้ทั่วไปอยู่แล้ว ไข่มั่นใจมากว่า มุมมองของไข่ อย่างน้อย ก็เข้าใจทุกคนในเรื่องนั้นๆ เพราะไข่มองพวกเค้าตามที่เค้าเป็นอยู่จริง การคิดบวก ดีจริงๆฮะ แต่เครื่องมือของใช้ทุกอย่าง ก็เหมาะสมกับบางสิ่งบางอย่างเหมาะตามเวลาเหมือนกันนะฮะ ปัญหาของไข่ตอนนี้ คงเป็นเรื่องคราบฝังลึกอย่างที่พ่อมหาฯบอก เป็นรอยแผลที่เกิดมานานแล้วและแถมอยู่ลึกจนไข่เองก็ไม่รู้ตัว ไม่สามารถควบคุมได้ ซึ่งหากต้องการแก้ไขจุดนั้น คงต้องฝึกวิปัสสนากรรมฐานนั่นแหละฮะ
|
|
|
|
|
|
|
|
ไข่เจียว
|
ไข่ไม่ได้อิจฉาหรอก แต่ไข่คิดลบ ก้เข้าใจนะ เด็กๆจะให้คิดบวกได้ คงยาก แต่โตแล้วเปลี่ยนไม่ได้นี่สิ ไม่ได้มุ่งมั่น ตั้งใจอบรมไข่หรือใครๆ เพราะโตๆกันแล้วนะ เพียงแค่ชี้ทางสว่างให้แบบกัลยาณมิตร หาก นำทาง ...แล้วไม่มา ก็ต้องปล่อยวาง |
|
|
|
|
|
|
|
ไข่เจียว
|
ไข่ไม่ได้อิจฉาหรอก แต่ไข่คิดลบ ก้เข้าใจนะ เด็กๆจะให้คิดบวกได้ คงยาก แต่โตแล้วเปลี่ยนไม่ได้นี่สิ ไม่ได้มุ่งมั่น ตั้งใจอบรมไข่หรือใครๆ เพราะโตๆกันแล้วนะ เพียงแค่ชี้ทางสว่างให้แบบกัลยาณมิตร หาก นำทาง ...แล้วไม่มา ก็ต้องปล่อยวาง ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไรเลย เด็กมากๆ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอิจฉาคืออะไร เป็นเรื่องที่จำได้แล้วมาวิเคราะห์ถึงคนทุกคนที่เกี่ยวข้องตามที่เป็นจริงเมื่อโตแล้ว ตอนเด็ก บางคนคิดว่าไข่เป็นปัญญาอ่อนด้วยซ้ำ เพราะไม่หือไม่อือไม่สนใจสิ่งรอบข้าง โดนรังแกมากๆเท่านั้น ถึงจะร้องไห้ได้ รับรู้ทุกเหตุการณ์ เหมือน ดูทีวี ไม่รู้สึกอะไร นอกจากสงสัยในบางคำก็จะเอาไปถามคนที่พอจะถามได้ ที่ก็ไม่เคยได้คำตอบ โตขึ้นมา เมื่อวิเคราะห์เหตุการณ์ ก็เออนะ เค้าทำอย่างนี้ๆ หาเหตุผลได้ทุกคนถึงการกระทำของพวกเค้า แต่ให้ไข่โกรธย้อนหลัง มันเป็นไปไม่ได้หรอกฮะ มีใครโกรธย้อนหลังได้บ้าง ไข่พบว่าตัวเองมีจุดที่ไม่สมบูรณ์ตรงไหน จึงหาสาเหตุ เพื่อเข้าใจตัวเอง แก้ไขตนเองให้ถูกจุดเท่านั้นฮะ เป็นที่มาของการวิเคราะห์เรื่องราวต่างๆที่บังเอิญจำภาพได้ .. พ่อมหาฯบอกปล่อยวางอย่างนี้ ไข่ก็เสียใจฮะ
|
|
|
|
|
|
|
|
ไข่เจียว
|
โกรธ อยู่ในกลุมโทสะ เช่นเดียวกับเกลียด หรือ ไม่ชอบ ไม่ถูกใจ จิตก็จะผลักไสดิ้นรน ต่างกันที่ระดับความรุนแรง เช่น ไม่ถูกใจ ไม่ชอบ ขยะแขยง เกลียด โกรธ อาฆาต พยาบาท จองเวรในที่สุด จากที่ไข่เล่ามา บ่งบอกจากจิตสำนึกว่า เกลียด ได้ชัดเจน ไข่ไม่รู้ว่าไปห้ามโกรธตรงไหน แสดงว่า ที่ผ่านมา ไปวัดฟังธรรมเข้าหูซ้ายทะลุหูขวา หรือใจลอย นั่งหลับ เวลานั่งสมาธิก็ใจลอยฟุ้งซ่าน หรือไม่รู้หลักอย่างแท้จริง ถือว่าสอบตก ต้องไปฝึกใหม่นะ จึงจะเข้าใจ ปีใหม่นี้ไปวัดก็ดีนะ จะได้เข้าใจอะไรๆดีขึ้นนะ ก็เป็นได้ ที่อาการดื้อ จะเกิดจากจิตที่ดิ้นรนผลักไส เพราะได้รับความทุกข์จากการเชื่อฟัง ให้เกิดเป็นการปกป้องตนเองโดยการคิดทุกอย่างด้วยตัวเองไม่ฟังใคร แต่ก็ยืนยันว่าไม่มีความโกรธใดๆ ถึงจะถูกจัดเป็นกลุ่มดียวกัน แต่ความโกรธ ก็เป็นอาการที่ต่างจากเพื่อนในกลุ่มอย่างชัดเจนนะฮะ ไม่โกรธก็คือไม่โกรธ พ่อมหาฯก็อยากให้โกรธอยู่ร่ำไป เป็นความเข็ด เป็นบทเรียน ให้ไม่ทำซ้ำมากกว่า หรืออย่าง แม่ของไข่เอง อันนี้ยิ่งยืนยันหนักแน่น ว่าไข่ไม่มีความโกรธใดๆเลย มีแต่ความเสียใจ ที่ทำให้ แม่ไม่พอใจ อยากอธิบายให้แม่ฟังถึงเหตุผลที่ไข่มี แต่ช่องว่างของเรา ยังห่างไกลเกินไปในเวลานั้น แต่ปัจจุบันนี้ ไม่มีช่องว่างเหล่านั้นแล้วนะฮะ 4-5 ปีก่อนแม่เสีย ช่องว่างระหว่างเราลดลงมาก แม่เองก็เสียใจต่อไข่ ต่อสิ่งที่ผ่านมา ไข่มีความสุข ในสายตาที่เปลี่ยนไปของแม่เวลาที่แม่มองมา 2-3 ปีก่อนแม่เสีย ก็ไม่มีช่องว่างใดๆระหว่างเราอีก เราได้เป็นแม่ลูกกันแล้ว อย่างแท้จริง
|
|
|
|
|
|
|
|
ไข่เจียว
|
ซ่อมฟอร์ดมาเท่าไหร่ ก็ไม่เล่า ไปจัดบ้านดีกว่า 
|
|
|
|
|
|
|
|
