วันนั้นเพิ่งเลิกประชุมหิวมาก เลยรีบตรงดิ่งไปหาร้านข้าวกินเพราะต้องประชุมต่ออีกเลยเลือกร้านที่กินบ่อยสุดเป็นร้านโอโตยะ เพราะจะสั่งชุดเซ็ตกินให้เต็มที่เลย
ด้วยความหิวกับเครียดเรื่องงานเราก็มีเหวี่ยงๆพนักงานนิดๆอ่ะนะ พลิกเมนูไปพลิกเมนูมาปึบปับๆ แถมกว่าจะเลือกเมนูได้ก็ปาไปหลายนาที (หิวแต่เรื่องเยอะไง) ดีนะน้องเค้าไม่ใส่อารมณ์กับเราด้วยแถมยังยืนยิ้มรอออเดอร์แบบใจเย็นมาก
ทีนี้พออาหารมาดีนะที่มาไวไม่งั้นโดนเราเหวี่ยงแน่ (นิสัยไม่ดีเลย) พอได้ข้าวมาก็ซัดแบบไม่ระวังเลยสิจ๊ะ ศอกไปปัดกระแทกถ้วยชาเขียวร้อนแตกกระจายลั่นร้าน แล้วพยายามจะรีบคว้ามือก็ ปัดไปโดนถ้วยข้าวตัวเองร่วงกราวระนาวอีก โค-ตะ-ระ อายเลย มาคนเดียวด้วย คนหันมองกันทั้งร้าน
และพนักงานคนเดิมที่รับออเดอร์รีบเดินมาเก็บกวาด แล้วบอกว่าไม่เป็นไรค่ะๆ เดี๋ยวจะเปลี่ยนแก้วกับเอาข้าวมาเสิร์ฟให้ใหม่นะคะ เรานี่ขอโทษอย่างเดียวเลยเลิกเหวี่ยงในบัดดล อารมณ์ตอนนั้นบอกเลยว่าหายหิวเลย เพราะอายมากกว่า รีบกินรีบจ่ายตังกลับออฟฟิศเลยจ้
มานั่งสงบสติอารมณ์แล้วแบบเออถ้าเราไม่เหวี่ยงมีสติสักนิดเรื่องก็คงไม่เกิด คือต้องขอบคุณน้องพนักงานโอโตยะ สาขาสยามวันคนนั้นด้วย ที่อดทนกับลูกค้าอย่างเรา ประทับใจจริงๆ วันหลังพี่จะไม่เหวี่ยงพนักงานด้วยความหิวแล้วค่ะ เข็ดและอาย 
